In memoriam

Z ogromnym smutkiem przychodzi nam poinformować, że w dniu wczorajszym odszedł od nas nasz pracownik, kolega i przyjaciel – dr hab. Andrzej Wolski, prof.UO.
Profesor Andrzej Wolski ukończył ochronę środowiska (specjalność biologia) na naszym Uniwersytecie w 2004 roku, od 2011 roku związany był zawodowo z naszą uczelnią.
Andrzej był niezwykle dobrym człowiekiem o wielkiej pasji do nauki. Był cenionym dydaktykiem i świetnym, znanym w świecie naukowcem. Będzie nam go bardzo brakować…

Uroczystość pogrzebowa odbędzie się 1 czerwca (sobota) w kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gliwicach przy ul. Kozielskiej 29, o godzinie 9.30.
Bezpośrednio po mszy pożegnamy Andrzeja na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach.

Cześć Jego pamięci.

Z głębokim żalem zawiadamiamy, że 27 kwietnia odszedł od nas dr hab. Sławomir Sokół, prof. UO, wieloletni pracownik zespołu botanicznego Instytutu Biologii.

Sławek był z nami związany od 25 lat, przez długi czas był kierownikiem Zakładu Botaniki. Naukowo zajmował się mykologią, był znawcą rodzaju Ganoderma (lakownica), badał także inne grzyby kapeluszowe, głównie te o właściwościach leczniczych.

Sławek był wyjątkową osobowością o przenikliwej umysłowości i ogromnej wrażliwości. Był niezwykle towarzyskim człowiekiem z typowo humanistycznym składem intelektu, uwielbiającym długie, wielowątkowe i wielopłaszczyznowe dyskusje. Odszedł człowiek, który żył botaniką, humanistyką i stanowił ważną część naszego zespołu.

Będzie nam go wszystkim bardzo brakowało. Rodzinie i przyjaciołom składamy wyrazy głębokiego współczucia.

Botanik, fitosocjolog, nauczyciel akademicki był od 1995 roku związany z Instytutem Biologii i Ochrony Środowiska, następnie Katedrą Biosystematyki i Instytutem Biologii Uniwersytetu Opolskiego.

Dr Krzysztof Spałek był synem Ziemi Opolskiej, badaczem śląskiej roślinności, botanikiem z pasją i historycznym zacięciem. Oko Krzysztofa odróżniało tysiąc odcieni zieleni, znał z imienia ponad dwa tysiąc gatunków roślin i z pasją odsłaniał kolejne ich tajemnice. Żył i pracował w swoim ukochanym Krasiejowie, miejscu dla Niego mistycznym, miejscu, które dawało Mu przez wiele lat niezwykłą siłę odkrywania.

Krzysztof Spałek, urodził się 15 marca 1970 r. w Ozimku i od lat dziecięcych żywo interesował się przyrodą. Nigdy nie miał wątpliwości, że chce zostać biologiem. Jego badania nad florą Opolszczyzny pozwoliły mu uzyskać w 1994 roku tytuł magistra w Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Wrocławskiego, a w roku 1999 stopień doktora nauk biologicznych.

Od zawsze swoją działalność zawodową wiązał ze Śląskiem Opolskim. Po studiach podjął pracę jako asystent w Instytucie Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Opolskiego, gdzie od 2000 roku pracował jako adiunkt.

Aktywność naukowo-badawcza dra Krzysztofa Spałka była bardzo szeroka, a posiadany dorobek publikacyjny rzadko spotykany i bogaty. Dotyczył on głównie florystyki, fitosocjologii, ochrony przyrody, ale także faunistyki, biologii konserwatorskiej, hydrobiologii i dendrologii.
Liczne są także opracowania popularno-naukowe, w tym albumy i monografie, a także organizowane przez różne instytucje wystawy jego fotografii. Działalność popularyzatorska Krzysztofa miała ogromne znaczenie w pogłębieniu wiedzy o florze i faunie mieszkańców naszego regionu i świadomości potrzeby ochrony dziedzictwa przyrodniczego.

Łącznie dr Krzysztof Spałek był autorem ponad 150 publikacji naukowych oraz ok. 250 popularno-naukowych, które ukazywały się zarówno w Polsce jak i za granicą. Unikalność Jego dorobku polega m.in. na niezwykłej rozpiętości tematycznej oraz zróżnicowaniu prac. Publikował zarówno w prestiżowych międzynarodowych periodykach botanicznych, etnobiologicznych czy ekologicznych, ale także na regionalnych łamach czasopism profesjonalnych i dzienników.

Dzięki jego badaniom poznano wiele nieznanych wcześniej stanowisk rzadkich roślin, także takich uważanych już za wymarłe w naszym regionie. Opisał wiele nowych dla Polski zbiorowisk roślinnych. Była współautorem Czerwonej księgi roślin województwa opolskiego, pierwsze tego typu regionalnego opracowania w Europie. Dzięki niemu uzyskaliśmy dokładną dokumentację szaty roślinnej kilkunastu rezerwatów przyrody województwa opolskiego, a także wielu innych terenów. Stały się one podwaliną pod utworzenie wielu ważnych obszarów prawnie chronionych, w tym rezerwatów, Stobrawskiego Parku Krajobrazowego, wielu użytków ekologicznych i zespołów przyrodniczo-krajobrazowych.

Przewrotność losu sprawiła, że nie botaniczne odkrycia ani też działalność na polu ochrony przyrody spowodowały, że świat usłyszał o młodym naukowcu z Opola. Jednym z najważniejszych odkryć dra Spałka stało się odnalezienie, w nieodległym od jego domu rodzinnego wyrobisku iłów, kości i śladów zwierząt triasowych. Intuicja i głęboka świadomość przyrodnicza kazały mu zająć się krasiejowskimi kośćmi, co z czasem okazało się odkryciem na skalę światową. Dziś mało kto zdaje sobie sprawę, przechadzając się po ogromnym jura parku, że odkrycie to zawdzięczamy skromnemu pasjonatowi przyrody z okolicznej wioski.

Doktor Krzysztof Spałek nie stronił od codziennego życia regionu. Mimo wielu obowiązków związanych z pracą naukową chętnie i często udzielał wywiadów, był współpracownikiem regionalnych gazet, odwiedzał z prezentacjami i wykładami wiele szkół w naszym województwie. Ten nieoceniony wkład dra Spałka został uhonorowany przez kapitułę z trzech śląskich województw przyznaniem mu w roku 2002 nagrody Karola Miarki, która przyznawana jest osobom wnoszącym trwałe, humanistyczne wartości do kultury narodowej.

Drogi Krzysztofie, zawsze podziwialiśmy Twoje botaniczne i pozaprzyrodnicze pasje. Kilka dni temu otwieraliśmy w Twoim imieniu wystawę fotograficzną o podwodnym świecie roślin, i nigdy byśmy nie przypuszczali, że będzie to ostatnia wystawa w Twoim życiu.

W Twojej osobie, Opolszczyzna utraciła niezastąpioną i piękną postać odkrywcy, pasjonata, gawędziarza o śląskiej przyrodzie, śląskich kwiatach i śląskich botanikach.

Dziękujemy Ci za wszystko. Cześć Twojej pamięci.

Koleżanki i koledzy z Instytutu Biologii Uniwersytetu Opolskiego.